കുചേലൻ

 കഞ്ഞിമുക്കി, നീലം പിഴിഞ്ഞ് 

വടിപോലെ ഇസ്ത്രിയിട്ട 

കുപ്പായവുമണിഞ്ഞാണ് അവൻ്റെ 

കല്യാണത്തിന് പോയത് 

അവിടെ ചെന്നപ്പോൾ വന്നവരൊക്കെ 

കാണികളായി ഗ്യാലറിയിലിരിക്കുന്നു 

മുറ്റത്തു ഒരു ചെറു പന്തലൊരുക്കി 

പറമ്പിൽ അടുപ്പുവെച്ചു 

ഊതിയും , കണ്ണ് എരിഞ്ഞുമൊരുക്കിയ 

പഴവും, പപ്പടവും ,പായസവും 

അടുക്കളപ്പുറത്തുനിന്നും വെട്ടിയ 

തൂശനിലയും, ചുളിവ് വീഴാത്ത 

കുപ്പായങ്ങളെ നോക്കി വെറുങ്ങലിക്കുന്നു 

" മാറത്തെ വിയർപ്പുവെള്ളത്തി " ലാകെ 

നനഞ്ഞ സതീർഥ്യന്റെ കണ്ണുകലങ്ങുന്നു 

മുണ്ടുമടക്കികുത്തി ,ഇലവെച്ചു   ,വന്നവർക്കു

ചോറ് വിളമ്പുമ്പോൾ , കോളറിലെ 

നീലനിറമലിഞ്ഞു പരന്നു ,കഞ്ഞിപ്പശ 

വിയര്പ്പിലലിഞ്ഞു കുഴഞ്ഞു, വടിവൊത്ത 

കുപ്പായകൈയ്യിൽ വടുക്കൾ  വീണു 

ഒടുവിൽ അവസാനത്തെ കാഴ്ചക്കാരനും 

പിരിഞ്ഞുപോയപ്പോൾ ,അവിലുവറുത്ത പോൽ 

കണ്ണിൽ പൂത്തിരികത്തിച്ചവനടുത്തു വന്നു 

വിയർത്ത വസ്‌ത്രത്തോടെ പുണർന്നു 

അലിഞ്ഞ നീലം  ശരീരമാകെ പടർന്നു 

വിയർപ്പിലലിഞ്ഞ പശ , ആലിംഗനത്തിന്റെ 

ലാവണരസത്തിൽ വീണ്ടും മുറുകി ദൃഢമായി 

ആകെയുലഞ്ഞ കുപ്പായമവന്റെ 

ഹൃത്തിലെരിഞ്ഞ , കനലിന്റെയിളം ചൂടിൽ 

ചുളിവുനിവർന്ന് , വടിവൊത്തതായി 

തിരിച്ചുവന്ന് , മറ്റൊന്ന് ഉടുക്കുവാനീ  ,അലിവാർന്ന 

വസ്ത്രംമാറ്റാനൊരുങ്ങുമ്പോൾ  , ചുമരിന്റെ 

ഹൃദയത്തിലടിച്ചാഴ്ത്തിയ മൂന്നാണികൾ 

അവയെ സ്നേഹത്തോടെ ഏറ്റുവാങ്ങി

അണ്ണാരക്കണ്ണനും തന്നാലായത്

  അണ്ണാരക്കണ്ണനും തന്നാലായത്

ഒരു കുഞ്ഞ് അണ്ണാരക്കണ്ണൻ തെങ്ങിലൂടെ അള്ളിപ്പിടിച്ച് കയറാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. ഉയരത്തിൽ നിന്നുമൊരു പുതിയ ലോകം കണ്ടതിന്റെ അമ്പരപ്പും ആഹ്ലാദവും ആവേശവും ഭയവുമുണ്ട് കണ്ണിൽ . ആരെയോ വിളിച്ചന്വേഷിക്കുന്ന പോലെ അത് ചിലച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. അതോ, ഈ ഭൂമിയിൽ ഞാനിന്നിയെന്തു ചെയ്യണമെന്ന് ആരോടോ ചോദിക്കുകയാണോ? അതൊന്നും പറഞ്ഞു കൊടുക്കാൻ ആരുമുണ്ടാവില്ലെന്നും, എല്ലാം സ്വയം കണ്ടെത്തണമെന്നും അത് താമസിയാതെ പഠിക്കും. അതിന് മുമ്പ് വേട്ടയാടുന്നവനും, ആ പത്തുകൾക്കുമിടയിൽ നിന്നും സ്വയം രക്ഷപ്പെട്ട് ജീവിതത്തിന്റെ വലിയ വഴിയിലൂടെ സഞ്ചരിക്കാനുള്ള കഴിവും കൗശലവും നേടണം. നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ അത് തെങ്ങിൽ നിന്നും അടുത്ത മതിലിലേക്ക് എടുത്തു ചാടി. തെങ്ങിന്റെ സുരക്ഷിതത്ത്വം മതിലിന്നില്ല. എങ്കിലും അതങ്ങിനെയാണ് എടുത്തു ചാടാനുള്ള ജന്മവാസനകളെ ആർക്കും തടുക്കാൻ കഴിയില്ല. മതിലിലൂടെ പറ്റി പിടിച്ചു കയറാനുള്ള കരുത്ത് കാലുകൾക്കായിട്ടില്ല. അതുകൊണ്ട് തന്നെ അത് ഉരുണ്ട് പിരണ്ടു താഴേക്കു വീഴുന്നു. വീണ്ടുമെഴുന്നേറ്റു കയറാൻ ശ്രമിക്കുന്നു.  ജീവിതമെന്ന മഹാപാഠശാലയിലെ ആദ്യ പാഠങ്ങൾ ആണതു പഠിക്കുന്നത്. പഠനത്തിന്റെ ആവർത്തനത്തിൽ അത് നന്നെ തളർന്നു പോയി. എന്നിട്ടും ഓരോ തവണ ഉരുണ്ടു വീഴുമ്പോഴും ഏതോ ഉൾവിളിയുടെ പ്രേരണയാലത് വീണ്ടുമെഴുന്നേൽക്കുന്നു. ഒന്ന് പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാൻ, സാരമില്ലെന്നു പറയാൻ, വീഴ്ചയിലേറ്റ വേദന കുറയ്ക്കാനൊന്നു തടവി കൊടുക്കാൻ, ഒന്ന് വെറുതെ നെഞ്ചോട് ചേർത്തുപിടിക്കാനാരുമില്ല. പ്രകൃതിയെന്ന ഗുരു മാത്രം, അദ്ദൃശ്യനായി അതിനെ പ്രേരിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. ആപ്പോഴാണ്, അശരണമായ അതിന്റെ ചിലയ്ക്കൽ കേട്ടൊരു കരിമ്പൂച്ച പതുങ്ങി വന്നത്. അപകടം മണത്തറിഞ്ഞ അണ്ണാരക്കണ്ണൻ മതിലിൽ കാലുകളിറുക്കി പിടിച്ചിരുന്നു. നിലവിളി കൂടുതൽ ആസുരമായി. ഇരയെ തന്റെ പൂച്ചക്കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് അളന്ന്, ലക്ഷ്യം കണക്കാക്കി പൂച്ച മുകളിലേക്കെടുത്തു ചാടി. അണ്ണാരക്കണ്ണനെക്കാൾ വലിയൊരുൾക്കിടം എന്നിലൂടെ പാഞ്ഞു പോയി. ഒരു ഞൊടിയിടയിൽ അണ്ണാരക്കണ്ണൻ അതുവരെ കയറാനാവാതെ പകച്ചു നിന്നിരുന്ന ഉയരങ്ങളിലേക്ക് മിന്നൽ വേഗത്തിൽ ഓടി കയറി. ആ കുഞ്ഞു കാലുകളിലാരോ കാറ്റിന്റെ ശക്തിയും വേഗവും നിറച്ചു. ജീവിതത്തിൽ  വേട്ടക്കാരനെ തോൽപ്പിച്ചിട്ടുള്ള ആദ്യത്തെ ഓട്ടം. മരണത്തിനെതിരെയുള്ള ആദ്യ ജയം. ഇതൊരു തുടക്കം മാത്രമാണെന്നും ഇനിയും കുറേയേറെ ദൂരം താണ്ടാന്നുണ്ടെന്നും അത് തിരിച്ചറിയും. ശരീരത്തിനു ശക്തി പകരാൻ സ്വയം വേട്ടയാടി തുടങ്ങും. ഒരേ സമയം വേട്ടക്കാരനും, ഇരയുമാകുന്ന ജീവിത്തിന്റെ പൊരുളറിയും. എന്നാൽ, ജീവിതമൊരുക്കുന്ന ഇത്തരമനേകം നാടകങ്ങൾ കണ്ടുപരിചിതമായിട്ടും ഈ നാടകമരങ്ങേറിയ ഏതാനും നിമിഷങ്ങളിൽ എന്റെ മനസ്സ് അസ്വസ്ഥമായതെന്തേ? പ്രകൃതിയുടെ ജൈവ ചക്രത്തിൽ, ശക്തരായവർക്കു മുമ്പിൽ ദുർബലർ പകച്ചു പോകുന്നത് കാണുമ്പോൾ ഹൃദയമിപ്പോഴും തരളിതമാകുന്നതെന്തേ? ബലത്തിന്റെയും അധികാരത്തിന്റെയും കൂർത്ത നഖങ്ങൾ, പാവം അണ്ണാരക്കണ്ണൻമാർക്കു നേരെ നീളുമ്പോൾ, കരളെ രിയിക്കുന്ന ഒരു നോവിനെ , ഹൃദയത്തിലൂറുന്ന കരുണയെ , മനുഷ്യന്റെ അനേകായിരം കോശങ്ങൾക്കിടയിൽ, ഒരിക്കലും കെട്ടുപ്പോകാത്ത ഒരിത്തിരി വെട്ടമായി ഒളിച്ചു വെച്ചത് ആരാണ്?

Google- Guru to God

 

Google- Guru to God

The other day I was listening to my friend giving a talk on how we all are influenced by technology in general and Google in particular. He gave special emphasis on the paradigm shift or revolution Google brought about. To substantiate his views, he spoke about how Google democratised and socialised knowledge and information. In order to authenticate his views he came out with an interesting phrase. He said, today he lives in a world where the old concept of “Mata, Pita, GURU Daivam( God), has changed to Mata, Pita, GOOGLE ,Daivam”. In other words, GURU is replaced by GOOGLE. The innovativeness or cleverness of that phrase impressed me a lot and for a moment I fell for it. Fortunately my cognitive abilities shook me out from that daze.

Later, it triggered a lot of thoughts in me. The fundamental meaning of the word GURU is one who dispels the darkness. Or the one who leads us from ignorance to knowledge; the one who lights several lamps inside us. There was a time when, as we reach a certain age, we were handed over to the Guru, who takes us beneath his wings. Under his tutelage he understands us the best; impart the knowledge we need, equip us with the tools and weapons needed to face the complexities of the world; mould us to be a responsible citizen; guide us to develop both mental and physical strength; and cares us like his own son ( I am using the masculine gender for two reasons; one for convenience and other because that is how the system is, by and large). I can go on and on with the list. But that is not the objective. What matters is, apart from whatever I have mentioned above and whatever I have left out, the GURU also instils a sense of value in his students. He installs a MORAL COMPASS inside the student’s conscience. Students go back to society with this immense wealth. We also have instances where the Guru steps in when he feels that the student is sliding from the path of righteousness and moral responsibility. In short, Guru is not the one who just imparts knowledge. Rather, he has a much bigger role to play. Today, whether a Guru is playing this role is debatable. Nevertheless, this is what we expect from a Guru cannot be disputed.

With this new thought I decided to re-examine the above beautiful phrase used by my friend. Can a certain abstract system, developed and maintained more by machines; which can just share information’s which you are asking for, replace a Guru? How far it can play the role of a guide, mentor, philosopher and if required, an arbiter, which a Guru is? In this sense is Google anyway near a Guru? On deeper thoughts, by replacing Guru with Google are we not making a huge mistake of diluting the role of a Guru? Are we not reducing Guru to one who just shares information?

 Of course Google has its own merits. It definitely has revolutionised a lot of areas in our life and has brought knowledge and information’s to our finger tips. It has influenced the very course of human journey in a big way. They, though subtly, were even able to give an impression that they are the substitute for a Guru. As a rhetoric it sounds good. In a speech it is very attractive and probably, as a phrase it is very impressive. However, we should be clear that Google can never substitute a Guru and, by any chance, if that is happening, we should take necessary steps to prevent it. With the recent revelations about the, unacceptable and unethical, interference of Google into many areas of our life, it becomes all the more important for us to do so. We can use Google as an innovative, effective technological tool. At the same time we should ensure that it will not adorn the respected and venerated place of a Guru.

Another point which we should discuss along with this is the role of Guru in our life. Instead of showing undue urgency in replacing Guru with Google, we should ask ourselves where all those Gurus, whom we held in high esteem, had gone. We need to admit that such gurus are rare to be seen. So our efforts should be to reinvent such Gurus rather than handing over that role to Google. Before diminishing Guru as just storage of information, we need to realise their value and worth and take necessary steps to bring them back to our lives.

It can be mere coincidence that recently I happened to hear another friend of mine talking about some other aspects of Google. He was emphasising on the omnipresence of Google and how it has penetrated deeply into our lives, even without our knowledge. He narrated few instances which were of larger concern for me.

In the first instance, my friend was typing a mail in which he had mentioned, “sending an attachment”, but when he clicked the send button he had forgotten to attach the attachment. Google promptly informed him that he has forgotten his attachment?!! That means Google is reading your mail!!!!In another instance, his friend had searched for a book in Google long back and later forgotten about it. After months, as she was passing by a book store, she got information that the book she was searching for is available in that book store!!! Who else can do this other than the omnipotent God? Then I remembered one incident which happened to me. Couple of years back I was searching for the procedure to renew my driving license in Google. Interestingly, after few days I got a mail with all necessary information’s. After that I got details of agents who can help me out. At that time I was not aware that Google is so ubiquitous and I honestly felt God was helping me out. I was thankful that God heard my silent prayer and took prompt action. After listening to my friends talk I realised the name of that God is GOOGLE!!!

In his speech my friend spoke that Google has started doing things which, till now, we felt only God can do.  You are monitored, scrutinised, and observed every minute of your life. A roving omnipresent eye is watching you always. They can read your thoughts, scan your emotions, and predict your responses. They suddenly appear in front of you like that genie out of the magic lamp. Before you could think of something, it will be offered to you. It will be offered as if it is free, like a gift. But, beware of the trap. Let us remember the now famous quote that,” if you are offered anything free, then you are not the customer but you are the product”.

 From the two speeches from my friends I realised that we are slowly but consciously brainwashed to believe that GOOGLE can replace both GURU AND GOD. This is not an exaggerated statement. There is an increasingly large amount of people who have started believing this. Even i almost fell for this trap. The new generation can easily be pray to such thoughts as they have not experienced the value and significance of real Guru. So it will not be a surprise if these two are traded for Google. If one of my friends believes that Google can substitute Guru then it will not be long before another will believe that it can be an alternative for God.

Before we reach there, let us slow down or step back a little. Let us, while accepting and respecting all advancement of science and technology, recognize Google as a corporate entity with an objective to make profits. When their own activities are under scanner, they can’t install a moral compass inside you. Life needs certain philosophy and moral values. They cannot always remain in a material world. Corporate companies and technology cannot elevate human kind to a higher plane.  Since they cannot take the place of our Mata and Pita, they may, even though they do not claim to do so, continue their efforts to take the other two places. Let us not allow that to happen. Let Google remain as Google. We should not give rise to a situation wherein we have to Google search to find our Guru or a God.

 

എന്നെ കാണാത്ത ഞാൻ

 

എന്നെ കാണാത്ത ഞാൻ

 

കണ്ടിട്ടില്ല ഞാനെന്നെത്തന്നെ ഇത് വരെ

എന്നിലൂടെ, കണ്ടതെല്ലാം മറ്റാരോ വരച്ച

ശിഥില ചിത്രങ്ങളിലൂടെ മാത്രം

ഇവൾക്കെന്തുപ്പറ്റി ,യാകെ മെലിഞ്ഞു -

ണങ്ങിയല്ലോ,യെന്നു മുത്തശ്ശി

കൂട്ടുകാരികൾക്കൊപ്പം പുറത്തെങ്ങും

പോകേണ്ടെനച്ഛൻ

പാവാടയിനിയും താഴ്ത്തിയിടാനമ്മ

നിന്റെ മാവി(റ )ലെ മാമ്പഴമെന്നു -

മൂക്കു, മന്ന് ഞാൻ വരും അത് കൊത്താ-

നെന്നടുത്ത വീട്ടിലെ ചേട്ടന്റെയശ്‌ളീലം

മുല പറിച്ചെറിഞ്ഞ നങ്ങേലി കഥ

ആവേശത്തോടെ പറയുന്നതിനിടയിൽ തിരക്കിട്ടു -

വന്നെന്റെ  മാറിൽ  നിന്നുമൂർന്നു പോയ ദുപ്പട്ട

മാറിലേക്ക് തന്നെ ഇട്ടു തന്ന അദ്ധ്യാപിക

" എനിക്ക് നിന്നെക്കാണാനല്ല,യറിയാനാണിഷ്ട -

മെനക്ഷരത്തെറ്റോടെ , പുസ്തകത്താളിനുള്ളിലെ

കുറിപ്പിൽ നിന്നുമൊലിച്ച ശ്രിംഗാരം

ഇരുട്ടത്തു, കോണിച്ചുവട്ടിലേക്കു വലിച്ചിട്ട്

ചുണ്ടുപൊളിച്ച പുകയില മണം

അടുപ്പെരിച്ചു , വീടൊരുക്കിവെച്ചതിന്

സമ്മാനമായി , കുനിച്ചുകൊടുത്ത

കഴുത്തിൽ കൊളുത്തിത്തന്ന താലി

വലതുകാൽ വെച്ചകത്തുകയറുമ്പോൾ , പട്ടു -

സാരിക്കിടയിലെ വിരലിൽ കുഴിനഖമുണ്ടോ -

യെന്നാശയോടെ നോക്കുന്ന ഒളിക്കണ്ണുകൾ

പൂമാലയിട്ടു വാടിയ മുഖത്തിന്റെ

ബഹുവർണച്ചിത്രം   ഫ്രെയിമിട്ടു വെച്ച പൂമുഖം

എന്നുമിരുട്ടത്തു തപ്പിയിട്ടെന്നെ മുലയെന്നും

മുഴുപ്പെന്നും , ചുഴിയെന്നുമൊക്കെ മാത്രം

തിരിച്ചറിയുന്ന കെട്യോൻ

മുലവരണ്ടപ്പോൾ , വിരൽത്തുമ്പു വിറച്ചപ്പോൾ

അടുക്കളപ്പുറത്തു നിന്ന് പുട്ടെന്നും -

ബീഫെന്നും , അപ്പമെന്നുമൊക്കെ , ഒരിക്കലും

തീരാത്ത ലിസ്റ്റുണ്ടാക്കി തന്ന മക്കൾ

വീഡീയോയിലൂടെ മാത്രം കണ്ട, കാണുമ്പോൾ

" ഹായ് ഗ്രാൻഡ്മാ"യെന്നു  പറയുന്ന,

ഞാനറിയാതെ എന്റെ ജന്മദിനം തിരുത്തി ,

" ലിവിങ് അറ്റ് ടെക്സാസ് ",

" സ്റ്റഡീഡ് അറ്റ് ഹാർവാർഡ് ", എന്നൊക്കെ

നിസ്സങ്കോചം എന്നെ മറ്റൊരാളാക്കി,

" അവർ ഗ്രേറ്റ് ഗ്രാൻഡ്മാ"യെന്ന്  ഫേസ്ബുക്കിൽ

എന്നെയൊതുക്കിയ പേരമക്കൾ

 

 

കഴിഞ്ഞ പിറന്നാളിന് സമ്മാനമായി

മക്കളയച്ചു തന്ന വിലപിടിച്ച മൊബൈൽ .

ഇന്നു ഞാനിതിലൂടെ എന്നെ കാണുന്നു

പലതരത്തിൽ , പലയിടങ്ങളിൽ

പലനേരങ്ങളിൽ, പല ഭാവങ്ങളിൽ

ഇപ്പോൾ  ഞാൻ എന്നെ തന്നെ  പകർത്തി

വീണ്ടും വീണ്ടും കാണുന്നു

പഴയതെല്ലാം തുടച്ചുകളഞ്ഞു

പുതിയ ചിത്രങ്ങളെടുക്കാൻ  ശ്രമിക്കുന്നു

ഇന്നലെയെടുത്ത ചിത്രത്തിലെനിക്ക്

കൂട്ടായി സായാന്ഹസൂര്യൻ

ഇന്നെടുത്തപ്പോൾ പിറകിൽ

ഇലകൊഴിഞ്ഞൊരു മരം

 

എങ്കിലും, എന്റെ തന്നെ വിരൽത്തുമ്പമർത്തി

ഞാനെടുക്കുന്ന ചിത്രങ്ങളൊന്നുമെൻറെ

നെഞ്ചിൽ പതിയുന്നില്ലെന്നറിവോടെ

മറ്റൊരാൾ വരയ്കാത്ത ചിത്രങ്ങളായി,

എന്ന് കാണും  ഞാനെന്നെയെനിലൂടെ

എന്ന് വെറുതെ നിനച്ചിരിക്കുമ്പോൾ

ആകാശമാകെ ഇരുൾമൂടുന്നു ,യിടിവെട്ടി

മിന്നല്പിണറായ് ഒരശരീരി പോലെ ,

" എന്റെയെട്ടാം പുത്രനെത്തും വരെ, ഭൂമിയിലേക്കു -

ഞാനയച്ച വെറും ഗർഭപാത്രം നീ", യെന്നു ദൈവവും